Monday, September 9, 2013

Dizzy Gillespie ontmoet het Phil Woods Quintet (1986)

Timeless brengt historische opnamen opnieuw uit.
Wereldklasse! 
Hans Koert

Challenge records bracht vorig jaar voor Timeless in haar serie Timeless Jazz Legacy heruitgaven uit van interessante lp’s, die eerder op het Timeless label verschenen.  In een eerdere blog besteedde ik aandacht aan een heruigave van een Nat Adderley schijf – vandaag aandacht voor de cd Dizzy Gillespie meets Phil Woods Quintet ( TJL 74513).

Dizzy Gillespie meets Phil Woods Quintet ( Timeless Jazz Legacy TJL 74513)

Het album bevat een zestal nummers, waarvan de helft door Dizzy werd geschreven, één van Tom Harrell en twee standards: Round Midnight en Love For Sale. De opname vonden plaats in Studio 44 in Monster door de bekende geluidstechnicus Max Bolleman 
Timeless SJP 250 (oorspr. hoes in kleur)

De opnamen werden in 1987 uitgebracht op een gelijknamige lp (weliswaar zonder het nummer Terrestris van Tom Harrell). Deze opnamen vormden het sluitstuk van een intensieve week vol optredens, schrijft Wim Wigt, producer en eigenaar van Timeless Records op de hoes van de oorspronkelijke lp. Het is me niet bekend of het Phil Woods Quintet met als gast Dizzy Gillespie ook nog in de week voorafgaand aan de opnamen in Nederland speelde – wel publiceerde het Franse Jazz Magazine een jubelende recensie over een concert in Toulouse.
Dizzy Gillespie was tijdens de week te gast bij het Phil Woods Quintet, waarin behalve leider en altsaxofonist Phil Woods, ook trompettist Tom Harrell te horen is met in de ritmesectie Nat Galper op piano, Steve Gilmore bas en Bill Goodwin slagwerk.

Phil Woods (1978) ( bron: Wikepedia.org)

Dizzy Gillespie was door zijn trompetspel, maar vooral ook door zijn humor, een gevierd artiest ………. Hij speelde in de jaren tachtig mee op talloze opnamen met kleine groepen en all-star bands en reisde de hele wereld af.  Hij speelde regelmatig met Phil Woods, die hem gekscherend wel de bijnaam  The Sky King gaf, vanwege de vele uren dat hij doorbracht in vliegtuigen. 
 
 Hij ontmoete Dizzy voor het eerst in 1956 toen hij uitgenodigd werd om met Dizzy naar het Midden-Oosten te gaan voor optredens Syrië (Aleppo en Damascus) en Beiroet, op uitnodiging van het US State Departement, die in Dizzy een soort Goodwill Ambassador zag, suggereert Phil in een artikel van  Gene Lees “Waiting for Dizzy" (1991): All the trouble spots, all the places that are now on fire, the State Department sent Dizzy. I think if they’d sent him one more time, he could have cooled it all out. (Uitspraak Phil Woods: Gene Lees “Waiting for Dizzy) (1991). Phil herinnerde tijdens die eerste trips vooral de muzikale creativiteit van Birks, zoals zijn bijnaam luidde: When we were in the Mid East, he was out there playing with snake charmers.  ..   He has an uncanny ability to memorize it or feel exactly what they’re doing, and then fitting it into the jazz mode, without prostituting either one of them.  He’s a rhythmic genius. ( Gene Lees “Waiting for Dizzy") (1991)

Phil Woods  (bron: PZC mei 1986)

Phil Woods, geboren in Springfield (MA) in november 1931, richtte eind jaren veertig zijn Pals op, waarvan opnamen uit 1947 later op een cd uitgebracht zijn ( Bird’s Eyes – Last Unissued volume 7.) Hij speelde in Dizzy’s Big Band en was één van de oprichters van de Quincy Jones Big Band. Hij verhuisde naar Europa en richtte hier zijn European Rhythm Machine op en in de jaren zeventig verhuisde hij weer naar de VS. 
Hij was een veel gevraagd artiest en speelde vaak in Europa op festivals en concerten, steeds met zijn onafscheidelijke pet. In 1986. bijvoorbeeld, was hij in ons land o.a. te horen op het Heineken Jazzfestival van Rotterdam ( september 1986) ….. en, of all places, het Scheldejazzfestival in Terneuzen (mei 1986). Hoewel door de bombardementen op Tripoli (15 april 1986) en de ramp met de kerncentrale van Chernobyl (Oekraine) veel Amerikanen niet meer naar Europa durfden te reizen, meldde Phil Woods and his Quintet, met dezelfde bezetting als op de heruitgebrachte cd, keurig bij Porgy en Bess, waar hij het Scheldejazzfestival opende met een optreden dat in de kritieken als een Concert van Wereldklasse bestempeld werd. 
Tom Harrell (foto: Arnold Parre) (bron: PZC 1984 )

De altsax- en klarinetsolo’s van Woods en het opzwepende trompetspel van trompettist Tom Harrell zorgden daarbij keer op keer voor een climax, schrijft de PZC, die vooral ook het Porgy en Bess publiek roemt.  Over de andere spelers schrijft de krant: Bassist Steven Gilmore stond af en toe zo in trance aan zijn bas te plukken, dat het leek of hij erbij in slaap viel en dat zijn instrument vanzelf gewoon verder speelde. Uit de opmerking, die de krant bij Tom Harrell plaatste, begrijp ik dat de journalist onwetend was over de psychische problemen van Tom Harrell. Hij schrijft: En ook het gedrag van trompettist Harrell was opmerkelijk. Het ene moment speelde hij met een ongelooflijke dynamiek de sterren van de hemel en het andere moment stond hij verlegen met gesloten ogen achteraan op het podium. 

Tom Harrell in Porgy en Bess ( april 2011) (foto: Hans Koert)

Voor mij is dit een belangrijk album, omdat het me inzicht geeft hoe Phil Woods in Porgy en Bess geklonken moet hebben. Helaas was ik er in Terneuzen niet bij en moest ik tot 2004 wachten voordat ik hem op het  Northsea Jazzfestival in Den Haag hoorde als gast bij het Bud Shank Quartet
Wie al de Timeless lp’s in zijn verzameling heeft ( TJL-74513) uitgebracht in 1987 zal ontdekken dat de cd één nummer meer heeft, namelijk de Tom Harrell’ compositie Terrestris.

De cd is te koop bij de betere platenzaken en via de website van Timeless of Challenge  

MY JAZZ LINKS: Dizzy Gillespie - Phil Woods - Tom Harrell

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook of Twittter ( #keepitswinging) en vraag de gratis nieuwsbrief

Opnamen Dizzy Gillespie meets Phil Woods Quintet heruitgebracht in de Timeless Jazz Legacy serie.  Uiteraard was Dizzy Gillespie in december 1986 de publiekstrekker tijdens de concerten van het Phil Woods Quintet met Dizzy als gast, maar de man met de pet, altsaxofonist Phil Woods leidde een voortreffelijke band met musici als trompettist Tom Harrell, pianist Hal Galper, bassist Steve Gilmore en slagwerker Bill Goodwin. Met dit kwintet was hij in 1986 o.a. te horen in Rotterdam en in Porgy en Bess (Terneuzen) tijdens het Scheldejazzfestival, waar het concert werd samengevat als "Wereldklasse".

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

No comments:

Post a Comment